TRAUNOMAFEST

Er zijn verschillende nationale festivals van Extreme Metal die gedurende het jaar plaatsvinden, maar er zijn nauwelijks voorstellen voor goede doelen. Traunoma Fest is een van hen, dus we kwamen in contact met hun denkhoofden Fran (organisator van het Noma Fest) en Raúl (organisator van Trauma Fest) om wat meer te weten te komen over dit liefdadigheidsevenement.

Allereerst hartelijk dank voor uw tijd. Laten we beginnen met de typische introductievragen. Stel jezelf een beetje voor en hoe je in de wereld van het organiseren van concerten bent gekomen.

Fran: Mijn voorliefde voor het geven van concerten komt voort uit mijn verslaving aan muziek, en meer specifiek tot het uiterste. Het eerste concert dat ik gaf, het Noma Fest 2004, was geïnspireerd op het Trauma Fest van datzelfde jaar. Het idee was om een festival van extreme muziek te maken, in tegenstelling tot Trauma alleen van nationale bands, met de groepen die ik het leukst vond uit de nationale scene.

Raúl: Ik organiseer al zo'n twintig jaar concerten, individueel en collectief. In zijn tijd hadden we het over 1990-1991, of je had je eigen concerten of je speelde nergens. En dat is waar het allemaal begon. Ik kreeg de smaak te pakken, ik deed ervaring op in het werken voor professionele promotors en uiteindelijk heb ik mijn eigen evenementen en tours georganiseerd.

In de laatste editie van het Noma Fest werkte het qua opkomst helemaal niet goed, het Trauma Fest zelf. Hoe komt het dat er geen voortzetting van het festival was, Raúl?

Raúl: Omdat de jaren niet voor niets voorbijgaan en ik niet langer dezelfde passie of hetzelfde verlangen heb om geld te blijven riskeren en uren en uren te blijven besteden aan alle voorbereidingen en details die een festival als Trauma Fest omringen. Ik verdien er niet mijn brood mee, maar ik weet alleen hoe ik ermee moet omgaan vanuit een "professioneel" perspectief, dat wil zeggen serieus, verantwoordelijk, georganiseerd en gecoördineerd. En dat put emotioneel en fysiek veel uit.

Hoe is het idee ontstaan om een liefdadigheidsfestival te organiseren? En om ervoor mee te doen?

Fran: Enige tijd geleden heb ik voorgesteld om iets op Raúl te monteren. Nadat ik hem op een concert had gezien, herinnerde ik hem eraan en hij belde me een paar dagen later met commentaar op het idee. Ik vond het idee om iets op te zetten met binnen- en buitenlandse groepen geweldig en ook iemand te kunnen helpen die het heel erg naar zijn zin heeft.

Raúl: Nou, zoals Fran zegt. Hij stelde het me in zijn tijd voor en hij herinnerde me er nog een paar keer aan, maar de waarheid is dat ik op dat moment niets met iemand samen organiseerde. Het is erg moeilijk voor mij om verantwoordelijkheden aan een andere persoon / personen te delegeren, omdat ik de neiging heb om de prestaties en betrokkenheid van mensen niet te vertrouwen. Ervaringen om op die manier te denken verzamel ik al een paar. Maar dit jaar, echter, dat Fran me erover vertelde, reactiveerde me opnieuw en ik besloot mijn geluk te beproeven, want hoewel het een liefdadigheidsevenement is met het risico op economisch verlies tot een minimum beperkt, zag ik mezelf niet met de kracht of de wil om met al het werk door mijzelf. Het idee van liefdadigheid zelf kwam van mij en mijn bezorgdheid over de situatie van Dennis, een persoon voor wie ik in relatief korte tijd een enorme genegenheid heb ontwikkeld.

Voor het geval iemand nog steeds geen idee heeft, wie is Dennis Dunn en wat verenigt u om zo'n evenement te creëren?

Raúl: Dennis Dunn is een Canadees van begin veertig die min of meer de leiding had over de straatpromotie van het label Wild Rags (Impetigo, Blasphemy, Nuclear Death…) in Canada. Ik ontmoette hem iets meer dan een jaar geleden omdat hij veel originele vintage platen verkocht. Als ik schandalig zeg, bedoel ik zowel de kwantiteit als de kwaliteit van die records. Ik kocht hem verschillende keren en beetje bij beetje kregen we vertrouwen en praatten we over meer dingen. Op een dag vroeg ik haar waarom ze het verkopen van dergelijke sieraden had opgegeven en ze vertelde me over haar verdomde medische situatie, zowel fysiek als mentaal. Hij is een man met een basculaire pathologie die de rest van zijn lichaam aantast en die hem onder meer verhindert regelmatig te werken. Zonder werk is er geen geld. Zonder geld kunt u zich geen behandeling of medicijnen veroorloven. Dus begon hij allerlei soorten bezittingen en bezittingen te verkopen totdat hij bij zijn geliefde platencollectie kwam. En toch zijn de uitgaven altijd veel hoger dan het inkomen, waardoor hij andere pathologieën ontwikkelde, zoals angst en depressie. Ik stuurde hem maandelijks geld en zelfs een aantal vrienden van mij stuurden hem ook geld, maar het was nog lang niet genoeg. Dus op een dag bedacht ik de inzamelingsactie voor het goede doel om naar Dennis te sturen. Dat wordt het brede verhaal: proberen zoveel mogelijk geld in te zamelen om een goed seizoen vol te houden.

Is het een festilogoekuval exclusief voor groepen Crust, Grind en derivaten?

Fran: In principe staat het open voor alle groepen die we leuk vinden en die extreme muziek maken. Maar het liefdadige karakter van het evenement en het feit dat de groepen geen caches in rekening brengen, maar alleen de kosten van vervoer, eten en accommodatie, halen ons weg van sommige stijlen waarin het niet erg "modieus" is om dat te doen. Eerlijk gezegd kan ik me niet voorstellen dat "Nile" bijvoorbeeld aan zoiets zou samenwerken. Hoewel wie weet.

Raúl: Ik zal het nog duidelijker zeggen: de extreme metal-groepen die groot genoeg zijn, die we zouden moeten proberen om het maximaal mogelijke voordeel voor de zaak te krijgen, geven dit soort verhalen door omdat er geen geld mee gemoeid is. Het is wat de wereld van Ruacanrrol heeft en wat de wereld van Punk mist. Daarom betwijfel ik ten zeerste dat een latere editie stilistisch richting extreme metal zal gaan. Het Traunoma Fest is een exclusief evenement voor muzikanten met hart en empathie die hun steentje willen bijdragen om individuen / groepen / doelen in nood financieel te helpen.

Ik heb op het officiële forum van het festival gezien dat je de volgende editie al aan het plannen bent zonder de eerste te hebben gehouden. Is het niet een beetje overhaast?

Fran: Nee, ik denk het niet. De bedoeling is om ermee door te gaan.

Raúl: Nee, omdat de te dekken kosten minimaal zijn en er ja of ja winst zal zijn. Veel of weinig, maar het komt er wel uit. Het zou haastig zijn in het geval dat het een evenement zou zijn dat niet aan liefdadigheidswerk zou doen en afhankelijk was van het dekken van de kosten. Maar dat is niet het geval.

En over toekomstige plannen gesproken, heb je eraan gedacht om het op andere plaatsen te organiseren?

Fran: Nee, we hebben er niet over gesproken. In principe zal het altijd in Madrid zijn.

Raúl: Het lijkt me niet verstandig, want hier, in Madrid, weten we hoe we ons moeten bewegen en hebben we absolute controle over alle aspecten die van invloed zijn op de productie van het festival. Als u het elders organiseert, moet u afhankelijk zijn van derden. En dat is iets dat me jeukt als ik er gewoon aan denk.

Is het bij wijze van marujeo staatsgeheim of is het mogelijk de groepen te kennen die om verschillende redenen geen deel hebben uitgemaakt van het uiteindelijke kartel?

Raúl: Het is niet dat het een staatsgeheim is, maar ik houd er liever een voorzichtige stilte over, want veel van de bands die niet op de affiche staan, zijn omdat ze dat niet hebben kunnen doen, zelfs niet tijdens het werk. Dat betekent dat het voor volgend jaar of latere edities mogelijk is om het tegen die tijd opnieuw te proberen als het mogelijk is. Laten we het mysterie houden, wat altijd leuk is, hehehe.

Wat zou jouw perfecte line-up zijn geweest als er geen financiële limieten waren?

Fran: Captain Cleanoff, GridLink, Looking For An Answer, Wolfbrigade, Phobia, and Unsane Crisis.

Raúl: De economische beperkingen zijn vooral van invloed als het gaat om het meenemen van niet-Europese bands, want zelfs als ze geen kosten in rekening brengen voor het spelen, maken hun reiskosten het onhaalbaar om hen uit te nodigen om deel te nemen. Aan het eind van de dag is het doel om een zo groot mogelijk bedrag aan winst te behalen om deze toe te wijzen aan het doel in kwestie. Om er maar een paar te noemen, Phobia, Coffins, Pig Destroyer, Unholy Grave ...

Kom op, verkoop ons het festival voor degenen die het niet weten. Wat staat er in? Stel ons in een paar woorden voor aan de bands.

Fran: Ik vind het een vrij origineel festival voor wat hier meestal wordt gegeven. met mythische bands die hier al een paar jaar mee bezig zijn en met Spaanse bands van hoog niveau.

Yacöpsae : Pure hysterie en grindcoreta-chirurgie.

Nashgul : Een old-school grindcore met niets om jaloers op te zijn van externe bands.

El Kaso Urkijo: Gewoon kunnen zeggen dat je deze krankzinnige freaks hebt gezien, verdient de inzending al.

Under Vultures : Jonge band van zeer extreme grindcore-death waarin de drummer van Human Mincer speelt.

Raúl: Het festival wordt een orgie van dreadlocks, manen en toppen, samen met heel speciale bands op het podium. Ik geloof oprecht dat de sfeer absoluut speels-feestelijk-freak zal zijn en dat zelfs mensen die geen vader van deze muziekstijlen hebben, het zelfs naar hun zin kunnen hebben. Over de drie bands die Fran me heeft nagelaten:

Extinction Of Mankind: Eersteklas metalen korst met attitude.

Hellbastard: Rabid en strijdlustige Crust / Thrash door een mythische band binnen de rol.

Afwijkend instinct: directe erfgenamen van fundamentele bands als Amebix of Antisect. De door Stenchcore gemaakte band. Heel erg mythisch.

En tot slot, heb je naast het organiseren van concerten nog andere projecten? Groep, distributeur ...

Fran: Ik zing in Under Vultures en ik ben van plan om af en toe cd of vinyl uit te brengen.

Raúl: Ik run een label / distributeur genaamd Memento Mori. De distributeur is nu een paar maanden actief. Het label zal echter in oktober debuteren met twee gelijktijdige old-school Death Metal-releases. Meer info, binnenkort op www.memento-mori.es

Heel erg bedankt voor het interview, Xènia, en een groet aan alle lezers. Bij het malen korsten we!