PENSÉES NOCTURNES - GROTESQUE

Of het nu vanwege de cultlegendes of de ware esthetiek is, Black Metal is nooit een stijl geweest waarin het is geïnnoveerd. Zoals met alles bevestigt de uitzondering de regel, je hoeft alleen maar aan ARCTURUS of ULVER te denken, maar de shots van de Franse groep PENSÉES NOCTURNES gaan daar niet heen. Deze eenmansband, Vaerohn genaamd, biedt ons de perfecte harmonie tussen de meest deprimerende Black Metal en de bombast van klassieke muziek. Oké, ja, dat is al gedaan, maar er zijn manieren en manieren om dingen te doen.

De ouverture "Vulgum Pecus" is ideaal om een album vol gevoelens te openen, en helemaal niet als iets moois. De woorden die de geest vullen terwijl je naar het album luistert, zijn marteling, pijn, lijden, eenzaamheid en zelfs de dood. «Paria» is de perfecte symfonie van het mengen van al deze gevoelens, vooral dankzij die hartverscheurende bluesachtige touch die ze ons in hun tijd al boden met hun vorige album 'Vacuum'.

Elk nummer is een andere wereld waar pijn en waanzin een melancholisch en zwaar deel hebben, zoals in de nummers "Eros", "Monosis" of "Thokk", en een ander van agressiviteit, versterkt door het wanhopige geschreeuw van Vaerohn, zoals ' Ràhu 'of' Hel '.

Als Vaerohn ons met de ouverture liet anticiperen op de minimalistische symfonie van verlatenheid waarmee we zouden vinden, zou het einde van het album niet minder zijn. Op het ritme van de piano sluit hij «Suivant» af, wat ons herinnert aan de marteling waarin PENSÉES NOCTURNES ons het hele album heeft ondergedompeld. Een perfect requiem toegeschreven aan het einde, aan de dood.

Je moet natuurlijk met een open geest naar 'Grotesque' luisteren, het is een van die platen die je met een enkele luisterbeurt niet alles waarneemt wat PENSÉES NOCTURNES van zichzelf kan geven. Dus liefhebbers van de puurste en hardste Black Metal, onthoud dit album vanwege zijn pure essentie, het heeft alleen het pijnlijke geschreeuw en enkele onmenselijke geprogrammeerde blastbeats.

PENSÉES NOCTURNES is voor mensen die het zat zijn meer van hetzelfde te horen en op zoek zijn naar iets dat hen verrast.

Xènia Senserrich

←